Chuck & Pilou als spiegelcoach

Theorie: Honden zijn afhankelijk van mensen om te overleven...

Honden en mensen hebben een bijzondere connectie.

De ontwikkeling van de samenlevingsvorm van mensen en honden zoals we die nu kennen is een langdurig proces geweest. Honden zijn afhankelijk van mensen om te overleven. We noemen het de domesticatie van de hond.

Die is ongeveer zo’n 17.000 jaar begonnen doordat wilde honden die om onze nederzettingen heen leefden, onze voedselresten opaten. Ze hadden zich als soort waarschijnlijk al 83.000 jaar daarvoor afgesplitst van de wolf.

De minst angstige en vriendelijkste honden werden langzaam maar zeker onze huisdieren. Ze evolueerden genetisch tot de tamme diersoort hond. Ze gingen ons bewaken, hielden ons terrein vrij van ongedierte, hielden ons warm en gingen mee op jacht.

Ze willen in tegenstelling tot de wolf bij mensen zijn. Puppies vragen om onze steun als ze die nodig hebben. Dat is wolven niet aan te leren.

Vanaf hun geboorte doen honden keihard hun best om onze mensentaal te snappen. Om zo te begrijpen wat we van hen verwachten. Dat is een pittige klus. Zeker als ze de enige hond in het gezin zijn. Gaandeweg begrijpen ze steeds meer woorden en commando’s, maar lang niet alles.

Dat hoeft ook niet, want ze geven de voorkeur aan lichaamstaal, gebaren en onze energie boven onze gesproken taal. Daar reageren ze op. En juist daardoor kunnen wij ze zo goed als collega spiegel-coach inzetten. Ze lezen altijd wat we uitstralen aan energie, ons onderbewuste.

Connectie: Mensentaal, hondentaal, metacommunicatie...

Ze lezen onze lichaamstaal. Daar zijn we ons zelf vaak niet bewust van. Wij denken allerlei dingen met ons hoofd en vergeten voldoende te voelen. Maar zij voelen wel. Ze voelen in wat voor toestand je verkeert en reageren daarop. Dus als jij lacht, maar van binnen verdrietig bent, dan reageren ze vooral op het verdriet. 

Tijdens de coach sessies zullen 1 of twee van mijn honden aanwezig zijn. Je mag ook je eigen hond meenemen. Ik ben benieuwd wat ze ons te vertellen hebben.

Praktijk: Chuck en Pilou,
mijn eigen honden... 

Op de foto zie je mijn twee ruwharige dwergteckels. Chuck is de oudste, een wildkleurige reu en Pilou is een getijgerd teefje. Ze zijn dol op gezelschap en geven mij en mijn geliefden oneindig veel plezier, liefde en steun. Als ik me niet fijn voel, komen ze dicht tegen me aan liggen en stralen ze liefdevolle warmte uit. Als iemand te lang doorwerkt, gaan ze net zolang gek doen tot diegene een pauze neemt.

Ze hebben ook hun eigen kwetsbaarheid. Chuck is bang voor plotselinge harde geluiden en Pilou kan zichzelf verliezen in het jagen op schaduwen en lichtjes. Dat betekent dat wij zoveel mogelijk voorkomen dat Chuck blootgesteld wordt aan vuurwerk en dat we Pilou een rustige omgeving bieden. Zo zorgen we voor elkaar.

Ze zijn vaak mijn collega's geweest tijdens het coachen. Soms lijkt het erop dat ze een taakverdeling hebben. Een van de twee besluit om niet mee te doen en laat het aan de ander over. Of ze spiegelen allebei een ander aspect. Het geeft  zoveel plezier om te werken met mijn honden zonder dat ze strak getraind in een keurslijf moeten lopen. Ze spiegelen wat er speelt bij ons op een dieper, onbewust niveau.